انجمن حجتیه از ظهور تا وفول

بررسی و تحلیل انجمن حجتیه:

 

چرا انجمن حجتیه با رژیم پهلوی مشکلی نداشت؟

بسیار تامل‌برانگیز است که در تاریخ و اسناد انجمن‏ حجتیه، هیچ‌گاه اعتراض به رژیمی

که حامی بهائیت بود و از هیچ کوششی در راه ترویج بهائیت فروگذار نمی‌کرد، دیده نمی‌شود.

به گزارش خبرگزاری فارس، سایت گفتار نیوز نوشت:

 با پیروزی انقلاب اسلامی و در راس قرار گرفتن مبانی اسلامی در همه امور کشور

، به تدریج افکار اسلامی طرفداران بسیاری را از اطراف به خود جلب کرد. همین امر

موجب شده بود که بسیاری از دشمنان داخلی و خارجی انقلاب، از رشد بی رویه اسلام

در خاورمیانه به هراس آمده و به فکر مقابله با آن باشند.

برای همین بود که با تشکیل گروه‌های مختلف ظاهرا مذهبی و اختصاص دادن هزینه‌های

بسیار برای فعالیت این گروه‌ها در کشور، نهایت تلاش خویش را انجام دادند تا با گسترش

 برخی از عقاید مذهبی که بیشتر از آنکه بر عقل و استدلال منطقی استوار باشد، بر کشف

و شهود برخی از دیندار مسلکانی استوار شده بود که نه دغدغه دین داشتند و نه

به دین می‌اندیشند! بلکه تمام هدف این خرافه پرستان، به دست آوردن قدرت هایی بود

که شاید از آن طریق بتوانند، بر بخش عظیمی از جامعه اسلامی که در دنیا در حال شکل گیری بود، حکمرانی کنند.

 * شکل گیری انجمن حجتیه

پس از کودتای سال 1332 و برکناری مصدق برخی از نیروهای مذهبی که دستی بر

 آتش سیاست داشتند، سرخورده از بازی‌های سیاسی‏، از سیاست کنار کشیده و گوشة عزلت را ترجیح دادند.

شیخ محمود تولایی‌زاده (حلبی) نیز یکی از این افراد بود که با شکست در

 انتخابات مجلس، عطای سیاست را به لقایش بخشید. او در سال 1335 گروهی

 به نام «انجمن خیریه مهدویه حجتیه» را راه‌اندازی کرد که بعدها به «انجمن حجتیه» معروف شد.

این انجمن، دارای یک هیئت ‌مدیره بود که فعالیت‌های آن زیرنظر این هیئت‌

مدیره انجام می‌گرفت. شیخ محمود حلبی ریاست هیئت‌ مدیره را برعهده داشت و اعضای آن عبارت بودند از:

حاج‌سیدرضا رسول‏ سیدحسن سجادی‏، محمدحسین غلامحسین، حاج‌محمدتقی تاجر.

در اساسنامه این انجمن، متاسفانه عدم دخالت در سیاست گنجانده شده بود

 و تمامی اعضا به‌شدت از مداخله در سیاست منع شده و سیاست را به قیصرها

 واگذار کرده بودند؛ امری که مطلوب تمامی طاغوت‌ها بود.

فلسفه وجودی انجمن مبارزه فرهنگی با فرقه ضاله بهاییت اعلام شد. انجمن که ایجاد

هر گونه حکومتی را در زمان غیبت امام زمان (عج) مصداق حکومت طاغوت می‌دانست.

 غیر‌از حکومت پهلوی، چون نه‌تنها با آن حکومت هیچ گونه تضادی نداشت که کاملا خود

را با سیاست‌های آن منطبق کرده و آن را تایید نیز می‌کرد مبارزه و تلاش برای تاسیس

حکومت اسلامی را امری عبث و بیهوده تلقی می‌کرد، اعضایش را از فعالیت در جهت برپایی نظام اسلامی منع می‌کرد.

جالب این‌که در تاریخ و اسناد انجمن‏، هیچ‌گاه اعتراض به رژیمی که خود حامی بهائیت

 بود و از هیچ کوششی در راه ترویج بهائیت فروگذار نمی‌کرد، دیده نمی‌شود و

 تمام تلاش انجمن حجتیه، برای صحبت و مناظره با برخی از بهائیان بود که نتیجه چندانی نیز در بر نداشت.

و جالب‌تر این‌که؛ رژیمی که عمدتا توسط بهاییان اداره می‌شد، نه‌تنها با انجمن

حجتیه مشکلی نداشت که از آنها حمایت نیز می‌کرد و حتی ساواک با افرادی

 که از این انجمن جدا می‌شدند برخورد می‌کرد.

 * اساسنامه انجمن حجتیه؛ سند انحراف

در بررسی مشی انحرافی انجمن حجتیه به دو نکته اساسی در اساسنامه انجمن

 بر می‌خوریم که یکی مربوط به عدم دخالت در امور سیاسی است و دیگری

 پذیرش مشروعیت رژیم شاه خائن است.

به گونه‌ای که در تبصره 2 ماده دوم اساسنامه قید گشته است:

انجمن به‌هیچ‌وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد داشت و نیز مسئولیت

هر نوع دخالتی را که در زمینه‌های سیاسی از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت.

همچنین، پذیرش مشروعیت رژیم سلطنتی شاه و تاکید بر این نکته که

 تمام فعالیت‌ها در چهارچوب قوانین کشور انجام می‌پذیرد، که تقریبا در

 تمامی بندهای اساسنامه به گونه‌ای بر این بحث تاکید شده است.

---

بررسی اعتقادات و مسلک انجمن حجتیه

انجمن حجتیه به عنوان یکی از جریانهای ایستای مذهبی درخنثی سازی

و سیاست گریزنمودن قشرمذهبی، خصوصاً نسل جوان، نقش موثری را ایفا نموده است .

انجمن حجتیه پس ازرکود چند ساله، از سال ۱۳۷۶ فعال شده تشکیلات

خودرا دنبال نموده وعناصر وابسته به این فرقه در تهران وشهرستانها با

پوشش هیأت های مذهبی و جلسات تفسیر قرآن مشغول فعالیت شده و توانسته اند افرادی از قشر جوان را جذب نمایند .

تاریخچه

الف) قبل ازانقلاب :

این انجمن بانام “انجمن خیریه حجتیه مهدویه” پس از کودتای ۲۸ مرداد

۱۳۳۲ با رهبری محمد ذاکر تولایی(معروف به حلبی) با هدف مقابله با بهائیت

تأسیس شد.لیکن درمبارزه با بهائیت، هیچ گاه اساس بهائیت (صهیونیسم) و

 رؤوس آن درایران(هویداها، هژبریزدانی ها و رژیم بهائی پرورشاهنشاهی) را

مد نظر قرارنداده، بلکه درمحیط اختناق رژیم شاهنشاهی درکمال آزادی، جلسات

 منظمی را درییلاق ها وباغ های بزرگ با صرف هزینه های سنگین برگزار می کردند.

 از افتخارات این انجمن در قبل از انقلاب عدم شرکت اعضایش در قضایای ۱۵ خرداد بود.

این جریان با پوشش آماده نمودن شرایط برای ظهور حضرت حجت (عج) معتقد

به اشاعه فساد بوده وبه این دلیل که برقراری حکومت ا سلامی مانع ظهور امام زمان

(عج) می باشد، از هیچ مخالفتی با نظام اسلامی دریغ نکرد.

انجمن حجتیه به منظور ایجاد انحراف درنهضت اسلامی، نظرات فقهی حضرت امام

 خمینی(قدس سره) را زیر سوال می‌بردند واز هیچ تهمت و شایعه ای برای مخدوش

 نمودن افکار و اندیشه های امام عظیم الشأن (قدس سره) دریغ نکردند.

ب) پس از انقلاب :

درابتدای انقلاب با سوء استفاده از فضای باز به وجود آمده وبا پوشش دفاع

 از اسلام فقاهتی، به جنگ با ولایت فقیه برخاستند. پس از سخنرانی امام راحل

 درسال ۱۳۶۲ عده ای از اعضاء این جریان متوجه انحرافات خود شده واز انجمن جدا شدند .

حضرت امام خمینی (قدس سره) درخصوص انجمن حجتیه فرمودند :
یک دسته دیگر هم که تزشان این است که بگذارید مصیبت زیاد بشود تا حضرت

 صاحب بیاید حضرت صاحب مگربرای چی می آید …این اعوجاجات را بردارید،

 این دسته بندی ها را برای خاطر خدا اگر مسلمید بردارید وبرای خاطر کشورتان

اگر ملی هستید، این دسته بندی ها را بردارید، دراین موجی که الان ملت رابه

 پیش می برد دراین موج خودتان را وارد کنید وبرخلاف این موج حرکت نکنید

که دست و پایتان خواهد شکست .”۱″

انجمن حجتیه علی رغم ادعای برکناری از سیاست، دقیقاً ریشه های سیاسی دارد

 واگر نگوئیم مؤسسین آن خود با جریانات سیاسی بیگانه پیوند داشته اند وعلت حدوث

این جریان، استعمار بوده است ، اما یقیناً درایام پس ا زتأسیس به واسطه بعضی

ا زافراد، انجمن به جریانات سیاسی پیوند خورد وگردانندگان ومدیران انجمن نیزاز

 این مسئله بی اطلاع نبوده اند چرا که کیفیت رابطه ودرهای باز انجمن به روی

 ساواک، به گونه ای بودکه ایجاد عوامل نفوذی به صورت علنی درآن سهل الوصول بوده است.

بنابراین مهم نیست که ایادی اجنبی در تکوین انجمن دخیل بوده اند یا نه، بلکه

مهمتر آن است که مسلماً دشمنان اسلام از حیات و فعالیت های این انجمن، حظ لازم را برده و می بردند.

مواضع انجمن حجتیه

الف ) مخالفت با تشکیل حکومت اسلامی :

از مواضع انجمن، می توان به مخالفت با تشکیل حکومت اسلامی خصوصاً

 بعد از انقلاب اشاره نمود. حضرت امیرالمومنین (ع) درباره نفس حکومت

 وفرماندهی به ابن عباس می فرماید :

فرماندهی به شما نزدمن از این کفش مندرس و پاره هم کم ارزش تراست

مگر اینکه بوسیله فرماندهی و حکومت به شما، بتوانم حق را برقرار سازم و باطل را از میان بردارم.

حضرت امام خمینی(قدس سره) درباب حکومت می فرمایند :
لازم است که فقها اجتماعاً یا انفراداً برای اجرای حدود وثغور نظام، حکومت

شرعی تشکیل دهند . این امر اگر برای کسی امکان داشته باشد واجب عینی است و گرنه واجب کفائی است.

بنابراین لازمه زمامداری، عصمت نیست بلکه شرط عدالت لازم است. انجمن

معتقد است که استرداد حق مظلوم را باید به ظهور امام زمان (عج) واگذار نمود

.لذا طبیعی است که براساس این عقیده امرتشکیل حکومت به خودی خود منتفی

می گردد وبرپایی حکومت به منظور استرداد حق بی مورد شناخته می شود .

ب) عدم اعتقاد به ولایت فقیه :

ولایت فقیه جزء لاینفک حکومت ا سلامی است واصولاً مشروعیت حکومت بسته به

حضور فقیه جامع الشرایط در رأس امور است، تا ناظر بر اجرای احکام اسلام

 به طرز صحیح باشد. با ظهور انقلاب وبرقراری نظام اسلامی درایران اصل

ولایت فقیه به عنوان یکی از ارکان نظام به تصویب مجلس خبرگان قانون اساسی

 رسید.اما انجمن حجتیه قائل به ولایت عامه مراجع درمقابل ولایت فقیه است. به

عبارت دیگر با تعمیم ولایت می خواهند که همه مجتهدین ولایت داشته باشند ودر

 بین آنها یک نفر به عنوان فقیه اعلم شناخته شود ولی جایگاه فقیه اعلم درراس

کلیه قوای حکومتی نیست . انجمن با جدا کردن رهبریت از مرجعیت که ناشی از

 جدا کردن دین از سیاست است هم تقلید خویش از مراجع خاص و هم عملکرد خود را توجیه می نماید .

ج) مهدویت وانتظار :

رهبر ومؤسس انجمن حجتیه درجلسه درس و سخنرانی خود چنین گفته است :
الان هم می گویی حکومت ا سلامی خوب است، شما آن مصداق حاکم اسلامی را نشان بدهید، \

آنی که معصوم از خطا باشد را نشان بدهید، آنی که هوی و هوس و حب ریاست و شهرت

 و غضب و تمایلات نفسی به هیچ وجه در او اثرنکند، نشان بدهید ، او بیاید توی میدان

 جلو بیافتد، ملت می افتد به خاک پایش، تمام مردم قربان خاک پایش می‌شوند .

بدین ترتیب اعضای انجمن برای توجیه رخوت و سازش کاری وتنبلی خود، قیام برای

تشکیل حکومت شرعی را نفی می نمایند . نگرش انجمن در باب انتظار مبتنی است برنگرش

عامه (باید امام زمان بیاید اشکالات رابرطرف کند وتا آن حضرت نیاید هیچ کاری انجام نمی

 گیرد …)می باشد وسعی کرده اند این مسئله را به شکل استدلالی مدون نمایند .

د) انجمن ومخالفت با فلسفه و فلاسفه :

موضع ضد فلسفی انجمن حجتیه و سرپرست و شاخص فکری آن زبانزد خاص و

عام است .انجمن، فلسفه و ترجمه فلسفه یونان به زبان عربی را برای نخستین بار،

 از طرح های استعمار می پندارد. لذا بدیهی است که این گروه با فلاسفه اسلامی

از ابوعلی سینا گرفته تا ملاصدرا، میرداماد وعالم ربانی حضرت امام خمینی (قدس سره)

نیز به شدت مخالف می باشند . ریشه و سرمنشاء انکار فلسفی و ضدیت غلیظ با آن، به

 پیدایش اخباریگری درچهار قرن پیش برمی گردد. اینان منکر حجیت عقل شدند وگفتند

هر چه مورد نیاز عوام باشد دراحادیث و قرآن وجود دارد وهمه می توانند مستقیماً به

احادیث وجوع کرده وحکم مستند خود را بفهمند وبه هر آنچه که ظاهر حدیث حکم می کند عمل کنند .

هـ ) جدایی دیانت از سیاست :

در اساسنامه ای که مبنای خط مشی انجمن می باشد آماده است که، انجمن به

هیچ وجه درامور سیاسی مداخله نخواهد داشت ومسئولیت هر نوع دخالت

درمسائل سیاسی از طرف افراد منتسب به انجمن، برعهده خود آنان خواهدبود.

حضرت امام(قدس سره) دربیانی شیوا فرموده اند که : جدا کردن سیاست ا زدین قیام برضد اسلام است”۲″
همچنین امام عظیم الشأن درجای دیگر فرموده اندکه : ما مکلفیم به این که

درامور دخالت کنیم ، ما مکلفیم درامور سیاسی دخالت کنیم، همان طور که پیغمبر (ص) دخالت می کرد.”۳″

براین اساس به نظرمی رسد دو جریان متفاوت، با ظاهر اسلامی، از دو جهت

تفکر اسلام ناب محمدی (ص) را مورد تهاجم قرارداده است. یکی جریان تحجر

 ودیگری جریان روشنفکری شبه مذهبی التقاطی، که در حقیقت هر دوجریان ریشه استعماری دارند.

بنابراین دشمنان انقلاب اسلامی همچنان که در استحاله فرهنگی، فرهنگ و ارزشهای

اسلامی و به تعبیر صحیح تر ایمان مردمرا نشانه گرفته اند، در استحاله

سیاسی مبتنی بر دین وولایت فقیه را مورد تعرض خود قرارداده اند .

(۱) سخنرانی حضرت امام خمینی(قدس سره)درسال ۱۳۶۲
(۲) کلمات قصار، پندها و حکمت ها
صحیفه نورـ ج۱۵، ص

۶۰

---

حجتیه؛ آنچه بر سر انقلاب و جامعه دینی آورد و می‌آورد؟؟!!

«فلسفه نجس و ضاله است، از بین تمامی علما فقط آقای "و؛س؛خ" اعلم

بودند بقیه اصلا سواد ندارند، خدا رحمت کند حضرت آیت الله حلبی را چقدر

 برای دین زحمت کشید، تمام شاگردان ایشان امام زمانی هستند، حکومت

جامعه ما جوانان را ضد دین می کند، باید از سیاست دست برداشت، فلانی

 در دیدار با امام زمان گفته است...، ما نیز زمانی به رهبری اعتقاد داشتیم ولی به دلایلی...»

اینها گوشه‌ای از ادبیات جذب و شستشوی مغزی انجمن حجتیه است که

 با تشدید فعالیت های خود، قشر مذهبی و متدین جامعه را هدف گرفته است،

 البته این فعالیت ها نه به نام انجمن بلکه با نام هیئت ها و محافل مذهبی صورت می‌پذیرد.

ا

نجمن حجتیه چیست؟

انجمن خیریه مهدویه حجتیه درسال 1335 توسط شیخ محمود ذاکر زاده تولائی

معروف به شیخ حلبی با هدف مبارزه با بهائیت از طریق اعتقادی تاسیس شد.

اگرچه انجمن در تبصره دوم خود آورده است که "انجمن به هیچ‌وجه در امور

سیاسی مداخله نخواهد داشت و نیز مسؤولیت هرنوع دخالتی را که در زمینه‌های

 سیاسی از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت.

" ولی عملامخالفت آنها با اقدام سیاسی و خاموش کردن احساسات انقلابی یک

مسلمان خواه یا ناخواه انجمن را به یکی از جریانات سیاسی تبدیل کرده است.

افکار و عقاید انجمن حجتیه، قبل از انقلاب

بزرگ نمایى و جلوه‏دادن بهائیت به عنوان دشمن اصلى،‏ اصلی ترین ویژگی

انجمن به حساب می آید، در این زمینه شیخ حلبى تأکید مى‏کرد: «امروز امام زمان‏

علیه السلام از کسى جز این خدمت را نمى‏پذیرد و چیزى جز این انتظار ندارد.

 به خدا قسم! امروز تکلیف شرعى و دینى همه ما آن است که با بهائیت مبارزه کنیم.»

اما شاید نکته ای که کمتر به آن توجه شده باشد، تناقض عقیده و عملکرد این انجمن است.

 یعنی در حالی که نخست وزیر و بسیاری از اعضای هیئت دولت و نزدیکان دربار

 بهایی هستند، نمی توانید انتقادی را نسبت به دربار از سوی انجمن بیابید.

حتی اعضایی که به نحوی به رژیم سلطنت اعتراض می کردند، بر اساس تبصره دوم ا

نجمن بلافاصله به نحوی طرد می شدند، چراکه به زعم آنان، اسلام تنها دین عبادت است

و دخالت در سیاست، زیبنده پیشوایان دینى نیست.

پس حمایت علمای بزرگ از انجمن از چه رویی است؟

مبارزه با بهائیت و سخن گفتن از امام زمان به ذاته امر مقدسی است لذا اکثر

 علما از شروع حرکت انجمن حمایت کردند، سند زیر نشانگر اجازه امام خمینی

برای اختصاص سهم امام برای فعالیت های انجمن است.

در این بین می توان حمایت هایی را از شهید مطهری نیز یافت

 

اما این حمایت ها با شروع نهضت امام از 14 خرداد42 سیر نزولی می یابد و

 با موضع گیری انجمن درباره هدر بودن خون شهدا به طور کامل قطع می شود.

یکی دیگر ازاعتقادات این انجمن بر این اصل مبتنی شده که قیام‏هاى قبل از ظهور

 محکوم به شکست است. آنان با استفاده از برخى روایات، صاحب پرچم‏هاى قیام

قبل از ظهور را گمراه مى‏دانستند و تشکیل حکومت و بسط عدل را در جهت انسداد باب مهدویت مى‏شمردند.

همچنین انجمن، جهاد در دوران غیبت را بی معنا می داند؛ شیخ حلبى در این باره مى‏گوید:

 «[شیعه مى‏گوید:] در عصر غیبت امام زمان‏علیه السلام جهاد نیست، چرا؟ چون حاکم

اسلامى که باید معصوم باشد، مصداق پیدا نکرده است. وظیفه داریم فقط دین خود را

 حفظ کنیم. تکالیف شرعى‏مان را انجام دهیم و به شبهات منکران جواب دهیم و دیگر هیچ.»

یکی از شاخصه های اصلی شناسایی انجمنی ها مخالفت انها با فلسفه است، آنان فلسفه را نوعى بدعت می دانند.

از دیدگاه برخى ازانجمنی ها، کسى که فلسفه مى‏خواند یا درس مى‏دهد، از

عدالت ساقط است، بنابر این شما خود تعامل انجمن با ابن سینا، سهروردی،

 ملاصدرا، ملاهادی سبزواری، ابونصر فارابی، غزالی، ابوالبرکات بغدادی، فخر رازی،

خواجه نصیر الدین طوسی، صدرالدین دشتکی، شیخ بهایی، میرداماد، حضرت امام خمینی،

علامه طباطبایی، شهید مطهری، آیت الله حسن حسن زاده آملی، ایت الله جوادی آملی، آیت الله

محمدتقی جعفری، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی و مقام معظم رهبری را بیابید.

حلبی کیست؟

محمود ذاکر زاده تولائی در 17 شهریور 1279 متولد شد و در 26دی 1376 فوت کرد.

 این روحانی مشهدی در ایام جوانی خود مدافع ملی شدن صنعت نفت بوده و حتی از

 مشهد کاندیدای مجلس هفدهم نیز می شود اما با اقبال نکردن مردم به وی، از سیاست سرخورده می شود.

حلبی در مورد با مبارزه با رژیم طاغوت گفته است: «نمی شود با رژیم تا بن دندان

مسلح مبارزه کرد. کسانی که به این راه کشیده می شوند، خونشان هدر است و کسانی

که افراد را به این راه می کشانند، مسئول این خون ها هستند. کار صحیح فعالیت های

فرهنگی و ایدئولوژیک است نه مبارزه علیه رژیم.»

نگرش انجمن به سیاست و حکومت

انجمن طرفدار جدایی دین از سیاست در دوره غیبت است و به واقع انجمن یک

تشکیلات سکولار به حساب می آید که دین را تنها در حریم شخصی، قابل توجه می داند.

اعتقاد به امکان نداشتن تشکیل حکومت اسلامی در دوره غیبت امام معصوم نیز

جزو جدایی ناپذیر این تفکر به حساب می آید. از دیدگاه انجمن، نشانه های ظهور

عبارت اند از شیوع گناه و فحشا در میان مردم که در اثر آن، خداوند آنها را

 به جور سلطان، قحطی زمان و ستم حکام عذاب می کند. بنابراین، آنان علایم آخر

زمان را اینگونه تفسیر و از آن شاد هستند: «مردم از هم بیزار و همدیگر را

مورد لعن قرار داده و به روی هم آب دهان می اندازند و شهادت به کفر یکدیگر

می دهند.» آنان، گرانی، قحطی، زلزله های پیاپی، قتل و غارت، شیوع گناه و فساد و... را نوید دهنده ظهور می‌دانند.

ساواک و انجمن

سند ساواک به تاریخ 1350/08/13:

اخیرا حاجی آقا حلبی رهبر انجمن‌های 140 گانه سراسر کشور به منظور توسعه و

تعمیم انجمن مزبور در این استان به بندر عباس آمده و عده ای از اعضای انجمن‌های

 کرمان، سیرجان و رفسنجان برای دیدن ایشان به بندر عباس وارد شده اند. حاجی محمد

زمانیان سرپرست انجمن کرمان ضمن بحث کلی به آقای حلبی گفتند در رفسنجان حدود 65

نفر دستگیر شده اند که عده ای از آنها وابسته به انجمن بوده اند. اصولا گفته شده در

 رفسنجان بیشتر از رویه آیت الله خمینی پیروی می شود و این دستگیری به‌دنبال آتش

 زدن سینما و اتومبیل رئیس پلیس صورت گرفته و رهبر انجمن رفسنجان به اطلاعات

شهربانی فراخوانده شده و ایشان گفته اند آن‌ها از مدت‌ها قبل با ما ایاب و ذهاب نداشتند و

 طبق تعهدی که داده اند، مسوول کارهای انجام شده خودشان هستند.

آقای حلبی از این روش به شدت ناراحت شده و اقزوده: ما را ساواک می شناسد و هدف

 ما را می داند و به طور کلی ما باید از جنجال‌های سیاسی دور باشیم و از رویه ی

 آیت الله خمینی و طرفداران کوتاه فکرش هم ابراز تاسف کرد.

نظریه شنبه: آقای حلبی با هر گونه وابستگی سیاسی و فعالیت سوء انجمن مخالف است.

به: ریاست شهربانی بجنورد
از: ساواک بجنورد
درباره: انجمن خیریه مهدویه

این ساواک با انتخاب قربانعلی محمدی مقدم برای انجمن خیریه مهدویه موافقت دارد.

خواهشمند است دستور فرمایند چنانچه تغییراتی در اساسنامه آن حاصل گردد، این ساواک را آگاه سازند.
رئیس ساواک بجنورد، مهرآموز

در ملاقاتی که طی چند جلسه با شیخ محمود حلبی سرپرست انجمن مبارزه با

 بهائیت به عمل آمد، مشارالیه اظهار داشته که از هجده سال قبل تا کنون انجمن

 مزبور تشکیل شده و هر روز در اکثر شهرستان‌ها دارای تشکیلاتی گردیده و

در تهران نیز در نقاط مختلف دارای جلسات و کنفرانس می باشد و تا کنون برای

این جلسات صرفا ارشاد جوانان در مسائل دینی بوده و کوچک ترین مساله سیاسی

در جلسات مطرح نشده است. حتی به علت این که به روحیه جنجالی روحانیان و

 وعاظ آشنایی دارد، اجازه ورود یک نفر از روحانیان را به جلسات و دخالت

آنان را در این زمینه نداده است. مشارالیه اضافه نمود که انجمن تا کنون خدمات

زیادی به دستگاه نموده حتی قبل از برگزاری جشن های 2500 ساله که بهائیان قصد

 کسب امتیاز جهت آشنایی خود را داشته اند، اقدامات موثری به عمل آورده که به طور

 حتم به شرف عرض رسیده است زیرا تیمسار ارتشبد اویسی فرمانده کل ژاندارمری

 وقت در جریان بوده اند و ادامه داد چنانچه دستگاه مصلحت نداند که این انجمن با کار

خود ادامه دهد به فعالیتش خاتمه داده، ولی مراتب را به شرف عرض همایونی خواهد

 رسانید. ضمن این که مذاکرات لازم در مورد مراقبت از جلسات به منظور جلوگیری

از نفوذ احتمالی افراد خرابکار و برانداز انجام شده اقدامات مراقبتی نیز به عمل آمده و

به منابع مربوطه آموزش لازم در این زمینه داده شده است. بدیهی است هرگونه خبر واصله به موقع به عرض خواهد رسید.
رئیس ساواک تهران، پرنیان فر

بر اساس همین تفکر، انجمن با روند انقلاب مخالفت و در جریان مخالف رهبری

 انقلاب، حرکت می‌کرد. به‌طور مثال، در نیمه شعبان سال 1357 امام خمینی(س)

 فرمان دادند که "اکنون لازم است در این اعیادی که در سلطنت این دودمان ستمگر

برای ما عزا شده است، بدون هیچ‌گونه تشریفات که نشانگر عید و شادمانی باشد،

در تمام ایران، در مراکز عمومی مثلاً مسجد بزرگ، اجتماعات عظیم برپا کند و گویندگان

 شجاع و محترم مصایب وارده بر ملت را به گوش شنوندگان برسانند." (صحیفه امام، ج 3، ص 427)

در حالی که رژیم ستمشاهی برای مقابله با فرمان امام خمینی(ره) کوشش‌های فراوانی

 برای برگزاری جشن‌های نیمه شعبان مبذول می‌داشت، انجمن حجتیه هم همراه

 با رژیم در مقابل فرمان امام ایستاد و در تهران و شهرستان‌ها، جشن‌های دلخواه خود

را برگزار کرد و برای این که پاسخی برای عمل خود داشته باشند، هیأتی

به سرپرستی حسین تاجری از مسئولان انجمن، نزد شریعتمداری فرستاده و

 از وی کسب تکلیف کرده بودند. این در حالی بود که شریعتمداری خود مهره

قابل اعتماد رژیم به شمار می‌رفت. وی درگفت‌وگوی خود با مقامات ساواک در

 شب 1/7/1357 که به شماره 7404/312 مورخ 2/7/57 در بولتن چهاربرگی ساواک موجود است، گفته بود:

«سلام مرا به پیشگاه اعلیحضرت برسانید و به عرض برسانید که اعلیحضرت

اطمینان داشته باشند. همان مشکلاتی که امروز ایشان دارند، ما هم داریم... یکی

از پایگاه‌های مخالف با رژیم سلطنتی ایران، نجف است که من صد در صد با این

 پایگاه مخالفم. من برای حفظ مملکت، دیانت و سلطنت فکر می‌کنم... من معتقد

به آزادی همه زندانیان نیستم، آنهایی را که اطمینان دارید بعد از آزادی تحریکات

 نمی‌کنند، آزاد کنید ولی بقیه را نگه دارید، مخصوصاً کسانی را که اهانت به مقام

 سلطنت می‌کنند.» (حمید روحانی، شریعتمداری در دادگاه تاریخ، به نقل از: اخگری، همان، ص 56)

دیدگاه امام خمینی در مورد انجمن

امام خمینی در مورد انجمن حجتیه به ناطق نوری و پرورش وزیران وقت کشور

 و آموزش و پرورش می‌فرمایند: "به آنها پست کلیدی ندهید. خطرناکند. وقتی آمدند

بین شما تفرقه ایجاد می کنند، تشتت ایجاد می کنند. برادران را به جان هم می اندازند

. آنها کار دیگری دارند. دنبال مسئله دیگری هستند. اینها با شاه همکاری می کردند. برایشان مسئله دین مطرح نبوده است."

رهبر کبیر انقلاب در سخنرانی خود در 21 تیر 62 با یادآوری تفکرات انجمن اظهار

 داشتند: «یک دسته دیگر هم که تزشان این است که بگذارید معصیت زیاد بشود تا

حضرت صاحب بیاید، حضرت صاحب مگر برای چه می آید؟ حضرت صاحب می آید معصیت

 را بردارد. ما معصیت کنیم که او بیاید؟»

اما شاخص‌ترین موضع امام در مقابل انحراف برخی از روحانیون منتسب و یا نزدیک به

 انجمن حجتیه در "منشور روحانیت" منعکس شده است: «دسته ای دیگر از روحانی نماهایی

 که قبل از انقلاب دین را از سیاست جدا می دانستند و سر به آستانه‌ی دربار می ساییدند،

 یک مرتبه متدین شده و بر روحانیون عزیز و شریفی که برای اسلام آنهمه زجر و آوارگی

و زندان و تبعید کشیدند، تهمت وهابیت و بدتر از وهابیت زدند. دیروز مقدس نماهای بی شعور

 می گفتند دین از سیاست جداست و مبارزه با شاه حرام است، امروز می گویند مسئولین

نظام کمونیست شده اند. تا دیروز مشروب فروشی و فساد و فحشا و فسق و حکومت ظالمان

 برای ظهور امام زمان (ارواحنا فداه) را مفید و راهگشا می دانستند، امروز از اینکه در گوشه

ای خلاف شرعی که هرگز خواست مسئولین نیست رخ می دهد، فریاد وا اسلاما سر می دهند.

دیروز حجتیه ای ها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند

تا اعتصاب چراغانی نیمه شعبان را به نفع شاه بشکنند، امروز انقلابی تر از انقلابی شده اند.

ولایتی های دیروز که در سکوت و تحجر خود آبروی اسلام و مسلمین را ریخته اند و در

عمل پشت پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت را شکسته اند و عنوان ولایت برایشان

جز تکسب و تعیش نبوده است امروز خود را بانی و وارث ولایت نموده و حسرت

ولایت دوران شاه را می خورند.» منشور روحانیت 67/12/3

امام خمینی با هوشیاری در یافته بود که تعطیلی انجمن فقط به خاطر حفظ ظاهر و نداشتن

 قدرت رویارویی با رهبری انقلاب بود. امام در یک جلسه خصوصی با یادآوری این که

انجمن فعالیت خود را تعطیل کرده نه منحل، آن را بی فایده خوانده بود.

امروز انجمن چه می گوید

اعتقاد نداشتن به ولایت فقیه، دشمنی شدید با اهل سنت، ادعاهای دروغین

درباره تشرف و رویت امام زمان(عج)، تشکیل کلاس های مرید پروری

با عنوان نردبام عرفان و اخباری‌گری از اعتقادات روز انجمن به حساب می آید.

انجمن در مناسبت هایی همچو شهادت حضرت محسن، عیدالزهرا(س)، هفته وحدت،

شهادت حضرت زهرا(س)، میلاد امام زمان(عج) و عید غدیر فعالیت های خود را در

 پوشش مراسم مذهبی تشدید می کند.

اکثر وبلاگ‌ها و رسانه های وابسته به انجمن با فحاشی خارج از عرف به اهل تسنن،

موجب ایجاد تفرقه شده و جالب تر آنکه یکی از محور های حمله به مقام معظم

رهبری موضع گیری های ایشان در راستای وحدت امت اسلامی است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار جوانان استان سیستان و بلوچستان در سال 81 فرمودند:

«بدانید آن کسانی که شیعه را علیه سنی، سنی را علیه شیعه تحریک می کنند، نه شیعه

 را دوست دارند و نه سنی را، با اصل اسلام دشمن اند. رحما بینهم، یعنی برادران مسلمان بین

خود رحیم و مهربان باشند. دشمن از هر دو طرف تلاش می کند.
از یک طرف غالی گری و ناصبی گری را ترویج می کند و شیعه را در چشم سنی دشمن حقیقی

 معرفی می کند -بعضی از متحجرین دینی هم متاسفانه باور می کنند- از سوی دیگر شیعه را

 به اهانت به مقدسات و ارزشهای سنی وادار می کند. توطئه دشمن آن است که این دو مکتب را در مقابل هم قرار دهد.»

خطیب مشهوری که انجمن را تبلیغ می کند

امام زمان(عج) در آخرین توقیع شریف خود به جناب علی ابن محمد سمری آخرین نایب

خاص‌شان می‌فرمایند: «یا علی بن محمد السمری أعظم الله أجر إخوانک فیک فإنّک میّت

 ما بینک و بین ستة أیّام فاجمع أمرک و لاتوص إلی أحد یقوم مقامک بعد وفاتک، فقد وقعت

الغیبة الثانیة [التامة] فلا ظهور إلّا بعد إذن الله عزّ و جلّ و ذلک بعد طول الأمد و قسوة القوب

و امتلاء الأرض جوراً و سیأتی شیعتی من یدّعی المشاهدة، ألا فمن ادّعی المشاهدة قبل خروج السفیانی و الصیحة فهو کاذب مفتر»

«ای علی بن محمد سمری، خداوند پاداش برادرانت را در مرگ تو بزرگ گرداند.

تو تا شش روز دیگر می‌میری، پس کارت را سامان ده و به کسی به عنوان جانشین

پس از خود، وصیت مکن که دیگر غیبت تامه واقع شده است. دیگر ظهوری نیست مگر

به اذن خداوند و آن پس از مدتی دراز و بعداز آن که دل‌ها سخت شد و زمین از ستم پرشد،

به وقوع خواهد پیوست. به زودی از شیعیانم، کسانی خواهند آمد که ادعای دیدار (مشاهده)

 مرا می‌کنند. آگاه باشید هرکس پیش از خروج سفیانی و صیحة آسمانی ادعای دیدار مرا کرد، دروغگو و مفتری است.»

در عین حال، یکی از سخنرانان مذهبی که اکنون سخنرانی‌هایش در اکثر دکه های مذهبی

 پخش و بر روی گوشی‌های تلفن‌های همراه بلوتوث می‌شود، ادعا می‌کند: « امام زمان ماه

 رمضان پارسال، یکی از علما در جمکران خدمت امام زمان رسید، من با یک واسطه می‌گویم ا

جازه ندارم بگویم کی، با یک واسطه می گویم چون یک تیکه از پیغامش مربوط به من بود،

 خودشان، من شمال می رفتم منبر، آن عالم بزرگوار پرسیده بود آمد مازندران، یک افطار پیش

ما بود، گفت، بنده را داغون کرد له کرد قلبمو چلوند رفت، بیچاره شدم، یک سال و نیمه دو

 ساله ماه رمضان پارسال به من گفت که امام زمان 13 ماه رمضان تو جمکران خدمت آقا رسیده،

دیدم چشایه مهدی فاطمه کوچولو شده زیر چشماش کبود شده...»

فرد مورد نظر که با وجود پخش نشدن سخنرانی‌هایش در صدا و سیما به شهرت رسیده است،

در جایی دیگر با یادآوری خدمات شیخ حلبی، او را امام زمانی دانسته و می گوید "کاری

با انگ های سیاسی ندارم، تمامی شاگردان حلبی منبرشون دربست برای امام زمانه..."

 وی در این رابطه اشاره نکرده است که سخنان صریح امام هم آیا انگ سیاسی است

یا نه (گروه تاریخ رجا نیوز در صورت اعتراض نامبرده، اسناد و فایل صوتی وی را منتشر خواهد کرد)

به هر حال انجمن در جلسات خود وظیفه شیعه آل محمد(ص) را اینگونه بر می شمارد:

- انتظار: وضع انتظار و ندیدن امام معصوم از بزرگترین مصیبت‌هاست
- غمگین بودن به‌واسطه مفارقت آن حضرت
- دعا برای تعجیل فرج آن حضرت
- گریستن از دوری آن حضرت
- تسلیم و انقیاد داشته باشد که برای امر امام (ارواحنا فداه) عجله نکند
- صدقه به قصد سلامت آن حضرت

انجمن و فتنه 88

یکی از تهمت هایی که مرتب به دولت‌های نهم و دهم زده می‌شد، ارتباط با

انجمن حجتیه است. در عین حال،‌ عبدالکریم سروش در گفت‌وگویی تفصیلی با یکی

از سایت های فارسی زبان خارج کشور، ضمن تبیین ساختار طیفی جنبش سبز به

 صورت ویژه ای بر حضور اعضای انجمن حجتیه در این جنبش تاکید کرد و گفت:

«واقعیت این است که در درون جنبش سبز هم دینداران و هم غیردینداران، هم چپ‌ها

و سکولارهای فلسفی و حتی افرادی از انجمن حجتیه وجود دارند و این را نه می‌توان

انکار کرد و نه می‌توان مخفی نگاه داشت.»

صید مذهبی ها با نام دین

این جریان که هدف خود را بر روی جوانان مذهبی متمرکز کرده، قطعا از دیگر

جریان‌های سیاسی خطرناک‌تر است، چراکه دیگر جریان‌ها سعی در جذب معاندین

 یا حداکثر افراد خنثی را دارند اما انجمن افرادی را بر ضد ولایت بر می انگیزاند که خود زمانی حامی آن به حساب می آمدند.

مبلغان انجمن با نفوذ در هیئت‌های مذهبی ابتدا با تقویت روابط عاطفی خود با طعمه

سعی در مجاب کردن او در دین‌داری خود می‌کنند. طعمه مذهبی بعد از مدتی

حسرت دین داری و اخلاص مبلغ را می کشد تا برای ضربه نهایی آماده شود.

در مرحله بعد پیشنهاد جالبی به طعمه می شود: «قرار بوده یه تعداد از دوستان بریم

مشهد مقدس یکی نتوانست بیاد لذا امام رضا تو را طلبیده است نکند دعوت آقا را رد کنی نصف هزینه را هم بانی می دهد»

اما در طول این سفر هدفمند مراحل زیر به اجرا در می آید:

1- نمایش دین داری، صداقت و توجه ویژه اعضا کاروان به امام زمان و اثبات آن به طعمه

2- نقد هایی از جامعه سیاسی نظیر طرح ذبح شرعی طیور و ربا در بانک ها

3- تشریح شرایط ظهور و تطابق آن با وضع کنونی و ذکر احادیث با تفسیر همسو

4- لعن به خلفا و تشریح جنایات آنها و سوال پرسیدن در رابطه با اینکه

چرا رهبری لعن آنها را در کشور امام زمان ممنوع کرده و...

5- حمله به رهبری و شخص مقام معظم رهبری و طرح شبهات عجیب:

«تو که به صداقت من شک نداری؟ فلان فامیل ما نزدیک به آقای خامنه ای

است خودش دیده که... البته من نیز زمانی برای ایشان یقه چاک می دادم اما الان...»

6- حرام دانستن پول دولت یا شهرداری با طرح سفسطه مربوطه
7- دعوت از طعمه گرفتار در تور برای شرکت در جلسات خصوصی

غفلت مسئولین

به واقع تا به امروز چند فیلم، سریال یا حتی سخنرانی ساده در راستای افشای

فعالیت های انجمن منتشر شده، نیروی مقاومت بسیج و امور مساجد تا به

امروز چه اقداماتی را در زمینه توجیه نیروهای مذهبی و واکسیناسیون فرهنگی

آنها کرده‌اند. در نهایت، چرا سازمان های امنیتی در برابر توزیع گسترده سخنرانی های

 مبلغین انجمن و تبدیل شدن آنها به الگو بی واکنش بوده اند؟